Rozdział 18

Moja noga bolała bardziej niż przedtem...
- Przepraszam, proszę pana? - starałam się nie płakać ale się nie dało.
Zignorował mnie.
- Ci policjanci zranili mnie. Wczoraj zostałam postrzelona a oni pogorszyli sprawę mojej rany.
- Panno LeBlanc mogła pani siedzieć w szpitalu a nie z niego uciekać.
- To Dan mnie postrzelił! Harry nie chciał mnie zostawić samą w szpitalu więc zabrał mnie do domu. - wyjaśniłam.
Milczał.
- Harry zabił go po tym jak Dan mnie postrzelił. - powiedziałam to mimo, że to raczej był zły pomysł.
- Gdzie jedziemy - ciągnęłam rozmowę.
Westchnął głośno.
- Do komisariatu. Musisz iść na przesłuchanie.
- Przesłuchanie? Co to jest?
- Pomyśl panno LeBlanc. Będziesz przesłuchiwana na temat Harry'ego Styles'a.
- Czy on zostanie zamknięty w więzieniu? Czy będę mogła się z nim zobaczyć? - Tysiące pytań siedziało mi w głowie.
- Nic nie jest pewne. - oparłam głowę na oknie gdy wjeżdżaliśmy na parking.

Harry POV

Jaki jest send walczyć? Shay nie ma tu, prawdopodobnie jest teraz w szpitalu. Jak oni mnie znaleźli?
- Po prostu powiedź mi gdzie do cholery jest Shay! - Uderzyłem ramieniem w okno radiowozu gdy parkowaliśmy. W tym samym momencie obok nas stanął drugi radiowóz.
- Shay!- krzyknąłem próbując wydostać się z samochodu gdy zobaczyłem ją na tylnym siedzeniu.
Kierowca wysiadł i otworzył przed nią drzwi.
- Ona jest kurwa postrzelona w nogę. Pomóż jej wyjść z auta na litość boską!
- Harry proszę nie rób nic, mi nic nie jest. - powiedziała
- On ma Ci pomóc w tym budynku! - wysyczałem poprzez zaciśnięte zęby patrząc na policjanta, który stał obok niej.
Westchnęła i zamknęła oczy.
- W porządku.- szkoda, że to nie ja jej mogłem pomóc.
Moje poirytowanie rosło gdy widziałem jak ten oficer nic nie robi.Czy on jest pierwszy dzień w pracy? Myślę, że muszę znaleźć dupka, który go zatrudnił.
- Na co do cholery czekasz! - krzyknąłem - Kurwa masz jej pomóc. Noga ją boli idioto!
Człowiek natychmiast złapał ją za ramiona, podtrzymując ją. Złapał ją dłonią wokół tali starając się jej złapać równowagę. Przytuliła się do niego gdy szli do budynku.
- Dlaczego nie daliście jej kul? - szedłem w innym kierunku niż Shay.
Mężczyzna nie odpowiedział mi. Zamknął mnie w celi. Oparłem się o kratki.
- Więc nie odpowiesz mi? - nawet nie spojrzał na mnie.
- Gdzie jest Shay?
- Przejdzie badania a później uda się na przesłuchanie.
- Czy ty sobie kurwa żartujesz? - krzyknąłem - Nie widziałeś jej plastra na nodze, tego jak kuleje i kul w dłoniach? - westchnął głośno.
- Nie o te obrażenia mi chodziło.
- Myślisz, że ją zgwałciłem? Żartujesz sobie ze mnie. - mruknąłem siadając na skrzypiącym łóżku.
- Najgorsze co zrobiłem to... Nie było to nawet złe bo jej się podobało.
Dlaczego opowiadam to policjantowi?
- Co z nią zrobiłeś? - zapytał szybko
Powiem mu bo przecież co mam do stracenia...
Shay! Ale ja ją już straciłem...
- Pierwszej nocy pociąłem jej rękę, potem drugą. Później jej policzek... i... - spojrzał na mnie z obrzydzeniem ale także ze zmieszaniem z powodu mojej szczerości i uczciwości.
- Proszę być bardziej konkretnym Panie Styles. - powiedział notując to co powiedziałem.
Pokręciłem głową.
- Nie. To jest nasza sprawa.
- W tej sytuacji nie jest.
- Więc Ci kurwa nie powiem! - podniosłem głos.
Przyszedł kolejny policjant i zamienił się z tym co był tu przed chwilą.

Shay POV

- Shayna mogłabyś nam opisać co Harry robił z tobą?
- Harry nazywa mnie Shay - Westchnełam
- Przykro mi Shay, a teraz odpowiedz mi na pytanie.
- Dlaczego?
- Bo musimy wiedzieć co Ci zrobił.
- To nie ma sensu - syknęłam - możesz powtórzyć pytanie?
- Możesz nam odpowiedzieć na pytanie?
- Kiedy mogę zobaczyć Harry'ego?
Zanim odpowiedział jakiś mężczyzna wszedł do pokoju. To był ten co Zabierał Harry'ego. Schylił się i podał jakieś papiery temu co siedział naprzeciwko mnie. Szepnął mu do ucha tak, że nawet ja usłyszałam.
" Styles przyznał się do wszystkiego z wyjątkiem tego, że nie chce określić jak dotknął Shayn'e. Postaraj się wyciągnąć to z niej"
Wyszedł z pokoju.
- Więc to są papiery gdzie Harry przyznał się do tego jak cię pociął i "dotknął" Cię. Co to oznacza? Ale tak konkretnie? - uniósł brew.
- To znaczy, że dobrze... włożył palce... i ten jego język... I dotknął mnie tutaj - pokazałam na piersi.
- Tylko tam?
- Nie.
- To gdzie jeszcze?
Zawahałam się.
- Proszę, nie chcę tego mówić.
Skinął głową.
- Rozumiem
- Dziękuję.
- To jest poważne Shayna..
- Shay! - płakałam - Nazywam się Shay
- Panno LeBlanc, to jest poważne, to podchodzi pod gwałt. - wyjaśnił
- Nie, ty masz to wszystko źle! - zerwałam się z krzesła.
- Jak to mam źle.
- Co sugerujesz?
- Nie sugeruję niczego. Teraz proszę usiądź. - powiedział surowo.
- To ni był zaangażowany gwałt. Kocham go!
- Usiądź Shay.
- Wierzysz mi?
- Tak - usiadłam na krzesełko.
- Czy mogę się zobaczyć z Harry'm?
- Musisz udać się do szpitala. Nie możesz chodzić.
- Bo ojciec Harry'ego mnie postrzelił. Dan Styles. Jestem pewna, że słyszałeś o nim.
- Czy wiesz gdzie on jest?
- Harry... um... go zabił... bo on mnie postrzelił. - mruknełam smutno.
- To nie jest odpowiedź na moje pytanie.
- Nie wolno mi było wychodzić z domu przez 17 lat więc nie wiem... - splunęłam zakładając ręce na piersi. - Proszę pozwól mi zobaczyć Harry'ego chociaż przez pięć minut.
- Idę zobaczyć co da się zrobić. Zostań tutaj.
Wstał i wyszedł z pokoju. Nie ma już na nic szans, Harry przyznał się do wszystkiego. Dostanie dożywocie.
Moje rozmyślenia przerwał głos z drzwi.
- Przyznano Ci 10 minut widzenia. - powiedział mi na co się uśmiechnełam
- Sami?
- Nie - westchnęłam.
- Mój pracownik zaraz przyjedzie z wózkiem. Najmocniej przepraszam za te zaniedbania względem twojej rany.
Pomogli mi wsiąść na wózek i zawieźli mnie do pokoju. Strażnik otworzył drzwi a w środku już czekał Harry. Gdy nas zobaczył wstał.
- Shay! - krzyknął.
Nie mogłam się powstrzymać od uśmiechu. Podjechałam do niego  i stanęłam na zdrowej nodze. Chwyciłam klatkę między nami. Luki między klatkami były tak małe, że można było się tylko pocałować.
Chciałam go dotknąć ale nie mogłam.
- Tęskniłam tak bardzo. - płakałam całując go.
- Minęło dopiero kilka godzin kochanie - Zaśmiał się lekko lecz i tak zobaczyłam łzy w jego oczach.
- Proszę nie płacz
- Kochanie wszystko w porządku? - wyciągnął palce do mojego policzka lecz kraty mu nie pomagały.
Zamiast tego zacisnął palce wokół metalu a ja ucałowałam jego rękę.
- Zabrali Cie do szpitala?
- Nie, nie muszę tam iść.Wiesz czego się dowiedzieli?
- Co?
- Jak cię znaleźli?
- Nie mam pojęcia. Przepraszam, że wciągnąłem Cię w ten bałagan.
Korzystając z okazji złapał mnie z włosy, przyciągnął do klatki.
Westchnęłam cicho z przyciśniętą bokiem głową do metalu.
Pochylił się i chuchnął mi w ucho na cię się wzdrygnęłam.
- Nie martw się wszystko będzie w porządku. Będziesz odwiedzała mnie codziennie okej? A kiedy wyzdrowiejesz ucieknę, przyjdę po ciebie i się ulotnimy.
Otworzyłam szeroko czy i usta w szoku. Odwróciłam się i spojrzałam na niego.
- Jak? - wyszeptałam.
Uśmiechnął się.
- Tak samo jak to zrobił Dan.
- Ale co ja teraz zrobie bez ciebie? Teraz gdy nie mam rodziców, gdzie będę mieszkać?
- Masz siedemnaście lat. Albo u jakiś krewnych albo w rodzinie zastępczej. Dopóki Cię nie zabiorę.
Skinęłam głową.
- dziesięć minut minęło.
- Nie - powiedziałam gdy ktoś złapał mnie za rękę.
Szybko jeszcze pocałowałam Harry'ego.
- Nie. Ja potrzebuję więcej czasu!
- Zobaczymy się jutro kochanie. Kocham Cię. - spojrzał mi prosto w oczy gdy wypowiadał te dwa ostatnie słowa.
Usiadłam na fotelu i zaczęłam odjeżdżać bez słowa.
_______________________________________

UWAGA!
- Autorka nie zacznie pisać drugiej części ;ccc Z czego mam nadzieje, że zmieni zdanie i jednak napisze ją :D
- To jest przedostatni rozdział ;ccc

Kochani dziękuję za ponad 100 komentarzy pod ostatnim rozdziałem <3 Mam nadzieję, ze pod tym też tyle będzie :)
Nie myślcie sobie, że was szantażuję BO TAK NIE JEST!

70 KOMENTARZY = NOWY ROZDZIAŁ <3 [wiem. że wam się uda]

KOCHAM WAS <3